Acı ve Ötesi
Bu yazının parçası Öyle bir his ki bahsetmek istediğim, sanki kalbiniz dikenle kaplı bir kafeste ve her atışında batıyor. "Atmasın artık dayanamıyorum!" diyorsun. "Bu hayat, bu acı bitsin artık." Ama dayanıyorsun, kaçamıyorsun yaşamaktan. Bu sefer de kafes daralıyor. Biri almış avucunun içine kalbini var gücüyle sıkıyor. Bıraksın artık diye ellerinle ulaşmaya çalıştıkça daha da derinleşiyor acı. Derinlere indikçe de nefes alamıyor yutkunamıyorsun. Boğazın öyle düğümlenmiş ki miden açlıktan yapışsa bile bir şey geçmiyor. Dışarıdan bakınca anlaşılmasın diye takındığın tavırla arandaki mesafe, git gide artıyor. İçmek istiyorsun, çünkü kendinden bu kadar uzak yaşamak dayanılmaz oluyor . içince oturup hıçkıra hıçkıra ağlayamasanda, bir kaç damla göz yaşının akmasına izin veriyorsun. Haykıramıyor, bağıramıyorsun belki ama gözlerinle kusuyorsun öfkeni, kırıp dökemesende etrafı, şişeyi sertçe vuruyorsun masaya. Görüyorsun ki yeterince içip daha fazla ke...